Το βελονάκι, ο γνωστός κροσιές είναι είδος κεντήματος που επεκράτησε αργότερα. Εξακολουθεί να γίνεται και να εμπλουτίζεται μέχρι σήμερα από ευρωπαϊκά πρότυπα. Είναι είδος οικοτεχνίας που παρατηρείται παγκύπρια. Οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται είναι ανάλογα με το είδος του χειροτεχνήματος και τον τόπο προέλευσης. Στα ορεινά, για παράδειγμα, και στη Μεσαορία όπου είναι αναπτυγμένη η κτηνοτροφία/βυρσοδεψία χρησιμοποιείται το κλωσμένο μαλλί από όπου κατασκεύαζαν είδη ένδυσης, κλινοσκεπάσματα και σάλια. Σε χωριά της Πάφου και της επαρχίας Λάρνακας παρατηρούνται λεπτοί, μεταξωτοί κροσιέδες από μετάξι που επεξεργάζονταν για τελειώματα ειδών ρουχισμού και ενδυμασίας και γίνεται κυρίως για διακοσμητικούς λόγους. Τα μοτίβα τους είναι απλά και στηρίζονται πάνω στα γνωστά δομικά στοιχεία που είναι η αλυσίδα, το βουβό, το ποδαράκι, το διπλό ποδαράκι. Τα σχέδια και οι συνδυασμοί τους σε λωρίδες ή ακόμη μικρά κομματάκια γεωμετρικά ή ανθεμωτά σε κύκλο, ρόμβο ή τετράγωνο ή και σε συνδυασμούς είναι πολλά. Η βαμβακερή κλωστή επεκράτησε να χρησιμοποιείται σε όλη την Κύπρο. Συχνά συναντάται σε συνδυασμούς με ύφασμα για κρεβατόγυρους, σκλουβέρια, τραπεζομάντηλα, σε γωνιές τραπεζομάντηλων, λωρίδες, σε στρογγυλά φεγγάρια, σε μαξιλαροθήκες, δισκόπανα, κουρτίνες αλλά και σε είδη ένδυσης ως διακοσμητικά τελειώματα. Σήμερα γίνεται κυρίως για δικό τους σκοπό στην ελεύθερη Κύπρο και σπανιότερα για μεταπώληση.
Συχνά παρατηρείται να είναι συνδυασμένα με τα άσπρα κεντήματα του χεριού που συναντ’ωνται κυρίως στις πόλεις