Παρόλο που στην Κύπρο η τεχνική της υφαντικής τους τελευταίους αιώνες ήταν γυναικεία ασχολία εν τούτοις τα είδη υφαντικής τα οποία κατασκευάζονταν στα Ορεινά Λευκωσίας στην Περιοχή Μαραθάσας τα κατασκεύαζαν άντρες υφαντές, οι «Σακκάδες». Κέντρα παραγωγής υπήρξαν τα Καμινάρια Πεδουλά αλλά και άλλες κοινότητες της περιοχής αυτής.
Για την παραγωγή της τοπικής αυτής αυτής τεχνοτροπίας χρησιμοποιούσαν χοντρά βαμβακερά νήματα (πεντάκλωνα ή έξάκλωνα) τα οποία έκλωθαν οι ίδιοι. Τα έκλωθαν οι άντρες με ειδική ρόκκα «τον αδρακτά». Εκτός από το βαμβάκι για την υφαντική χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη και το μαλλί. Λόγω καιρικών συνθηκών κατασκεύαζαν για τους χειμερινούς μήνες χοντρά μάλλινα χαλιά σε φυσικά ως επί το πλείστον χρώματα. Το μαλλί προμηθεύονταν από τους βυρσοδέψες της περιοχής κυρίως του Πεδουλά.
Εξ άλλου για τον ίδιο σκοπό την κατασκευή γεωργικών σάκκων ανάλογα με την περίπτωση χρησιμοποιούσαν τη χοντρή λινή κλωστή β’ ποιότητας την οποία προμηθεύονταν από το μεγαλύτερο κέντρο παραγωγής Λιναριού τις Ζώδιες. Τα σακκιά ήταν αναγκαία για τη μεταφορά γεωργικών προϊόντων.
Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούσαν τον παραδοσιακό αργαλειό, με πιο χοντρή ξυλεία για να αντέχει στα δυνατά χτυπήματα του πετάλου του αργαλειού κατά το πήξιμο του υφάσματος.
Η τεχνική αυτή σιγά σιγά εγκαταλείπεται. Ο τελευταίος «Σακκάς» γόνος οικογένειας Σακκάδων εξακολουθεί με την ενθάρρυνση της Υπηρεσίας Κυπριακής Χειροτεχνίας χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική να κατασκευάζει εκτός από τα παραδοσιακά είδη και άλλα όπως κουρτίνες, χαλιά, σκεπάσματα, μαξιλάρια ταγάρια που μπορούν να είναι λειτουργικά σε ένα σύγχρονο σπίτι. Η Υπηρεσία Κυπριακής Χειροτεχνίας ενθαρρύνει την εκπαίδευση στην εκμάθηση της τεχνικής σακκιών μέσω και των προγραμμάτων της, αξιοποιώντας την τεχνοτροπία αυτή για την κατασκευή λειτουργικών ειδών.