Η Κύπρος, το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου, τοποθετημένη γεωγραφικά στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτέλεσε κατά την αρχαιότητα σημαντικό εμπορικό και ναυτικό σταθμό, τόπο συνάντησης μεγάλων πολιτισμών, μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ιδιάζουσες συγκυρίες, ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέβαλαν στην δημιουργία ενός ξεχωριστού πολιτισμού. Η διακίνηση προϊόντων, οι συναλλαγές και η επικοινωνία μεταξύ των λαών συνέβαλαν στην διακίνηση όχι μόνο των ανθρώπων και των προϊόντων αλλά και στην ανταλλαγή ιδεών. Όπως ήταν φυσικό οι συνεχείς αυτές επιδράσεις επηρέασαν αναμφίβολα και τις τέχνες. Οι επαφές ήταν συνεχείς και τα ερεθίσματα πολλά. Ο Κύπριος τεχνίτης με τις ικανότητες του έμπειρου δημιουργού, επέλεγε αυτό που του ήταν αναγκαίο, αυτό που τον ενέπνεε, αυτό που του ήταν χρήσιμο και το εξέφραζε με ένα δικό του τρόπο συχνά μοναδικό.
Στον τομέα της αγγειοπλαστικής τέχνης, η προϊστορική Κύπρος έχει να παρουσιάσει πλούσια ευρήματα από ολόκληρο το νησί, αγγεία μεγάλης φήμης και εκτίμησης. Διαχρονικά αποτέλεσε ένα από τα χαρακτηριστικότερα είδη της Κυπριακής τέχνης. Τα ίδια τα αγγεία αποτελούν απόδειξη για την εξέλιξη τους. Τον πλούτο αυτό της αγγειοπλαστικής παράδοσης οι αρχαιολόγοι τον χρησιμοποίησαν για να προσδιορίσουν κατά περιόδους την πνευματική εξέλιξη και την πρόοδο του νησιού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένα σχήματα αγγείων που γίνονται ακόμα στο νησί έχουν εξελιχθεί από παλαιά αγγεία και ότι σε πολλές περιπτώσεις η τεχνική είναι η ίδια όπως και την παλαιά εποχή. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, μεγάλα πιθάρια από την ύστερη εποχή του Χαλκού, χρησιμοποιήθηκαν όχι μόνο για την αποθήκευση και μεταφορά προϊόντων αλλά και για την διεξαγωγή εμπορίου. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν από ειδικούς ερευνητές, οι κατασκευαστές αγγείων πολύ πιθανό να ήταν οργανωμένοι σε ιδικές συντεχνίες με επαγγελματικά μυστικά μεταφερόμενα από πατέρα σε γιο μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. (Β. Καραγιώργης 1996, 109). Τα πιθάρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν με τον ίδιο τρόπο στερεωμένα μέσα στο έδαφος όπως και σήμερα σε πολλά κελάρια της λαϊκής κατοικίας για να αποθηκεύουν τα προϊόντα τους όπως ακριβώς και τότε. Τα είδη αυτά όπως και πολλά άλλα είδη αγγειοπλαστικής τέχνης από το παρελθόν, φανερώνουν το πολύ ψηλό επίπεδο αγγειοπλαστικής τέχνης που είχε επιτύχει να φτάσει ο κύπριος αγγειοπλάστης (Α. Πιερίδου 1985, 85).
Σήμερα η αγγειοπλαστική παράδοση αναφέρεται μόνο σε περιορισμένα κέντρα. Τα σπουδαιότερα είναι τα κόκκινα πορώδη αγγεία του Φοινιού και του Κόρνου και αυτά του Αγίου Δημητρίου και Καμιναριών, τα άσπρα αγγεία του νερού με κέντρο το παλαιό Βαρώσι και τα παραδοσιακά αλοιφτά αγγεία της Λαπήθου.